Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me?

Thank you very much for sharing, I learned a lot from your article. Very cool. Thanks. nimabi

Çişimi geri koy, pijamamı giydir ama giydirmeden giydir, yetmiş bir’i duyunca yetmemiş bir cevabı, dondurma dondurucam, jandarma jandarıcam gibi cümleleri çocuklarım 2 yaşlarında iken duydum hep.

tuvalete giden oğlumun yeniden yatağı ıslatmasına kadar varan sendrom. danışman yardımı almanın önemli olduğunu düşünüyorum.

(bkz : terrible twos) !!!

1,5 yaşı civarı kendini göstermeye başlayan “biz küçükken bize nasıl davrandılar acaba ?? ” diye serzenişte bulunduğumuz, elinizden gelenin fazlasını yaptığımız, sabır taşı çatlattığımız , bebeğimizin psikolojisi bozulmasının diye kimi zaman kendi psikolojimizin bozulma aşamasına geldiği bir gün geceçek diye ümit ettiğiniz ama her gün yeni şekilleriyle karşılaştığınız durum .. :))

var böyle bir dert yalan değil.lakin 3-4 yaş olanları da mevcut.yani 2 den 3 egeçince ohh be kurtulduk diyemiyorsunuz.

bu olayın tek kelimelik tanımı”İNAT “.ya inadını kırmak için o vıyak vıyak ağlarken siz kendinizi parçalayacaksınız ya da dikkatini her seferinde başka bir şeye çekeceksiniz.sabırdan öte beceri yetenek işi açık söyleyeyim:)