tüylü bir hayvan beslemeyi düşünemem ama iki tane su kaplumbağamız vardı, yaz mevsimi gelince kokmaya başladılar. sularını her gün hatta günde iki kere değiştirmek gerekiyor kokmaması için. dayanamayıp çocuksuz bir arkadaşıma hediye ettim. ancak bahçedeki kedilere düzenli olarak yemeklerini kızlar elleriyle veriyorlar. hayvan sevgisi oluşması için illa evde bir hayvan beslemelerine gerek yok bana göre. Sokak kedilerini beslesinler, pencere önlerine kuşlar için su bıraksınlar, hergün bu suyu değiştirsinler vs….bir çok yolu var!

ben gibi hijyen takıntısı bir anne bile yapabiliyorsa, hem hayvanından hem de bebeğinin sağlığından ödün vermemek isteyen anneler gerekli araştırmaların sonunda bu işi başarabilirler.

hayvan sevgisini erken yaşta yaşamanın ve bakımının sorumluluğunu almanın, bir çocuk için, yaşanacak fiziksel zorluklardan daha kıymetli olduğunu düşünüyor ve kedisinden dolayı tüm hayvanlara karşı sevgisi kocaman olan kızım için iyi bir şey yaptığımı düşünüyorum.

yıllar yılı kedimiz olan evimize sonradan gelen nilbebek de alıştı, kedimiz de ona alıştı. şimdi gül gibi geçinip gidiyorlar.

benim hiç tasvip etmediğim eylem, tüylü hayvan olsa bir dert kafesli akvaryumlu olsa bir dert. 6 aylık oğlumun bulunduğu evde böyle bişi olsun istemem.

belki de başka şekilde düşünen anneler vardır.