çocuklarla kaliteli zaman geçirmek

henüz bir aylık bebek için çok da önemli olmayan durum. uyanık kaldığı her an kucağımda zaten.

ne kalitesi, zaten babaannesi sürekli bizimle olunca kalite malite kalmıyor zamanda!

bir de paralel zaman diye bir şey var çocuk gelişimi terminolojisinde kullanılan; paralel zaman..

yani siz kitabınızı koltukta okurken, aynı odada bebeğinizin de oyuncaklarıyla kendi başına oynaması (var mı be böyle çocuk?? :))

şimdi bunu annelerinize ananelerinize söyleseniz herhalde deli gözüyle bakarlar; zamanın kalitelisi kalitesizi mi olur diye. e haklılar, yoktu eskiden böyle kavramlar. çünkü çocuklar kalabalık evlerde ve genelde anneleri de diplerinde hep beraberlerdi zaten. ama sonra işler değişti, çok çalışan, çocuklarıyla yeterince zaman geçiremeyen anne-babalar ve bakıcı ile büyümeye başlayan çocuklar doldu ortalık. ve işte bu yeni kavram giriverdi hayatımıza, belki de çalışan anne-babaları rahatlatmak için kim bilir:)

“yani nicelik değil nitelik önemli çocuklarımızla olan ilişkilerimizde aslında” dedi uzmanlarf. saatlerce bir arada olup, ortak hiç birşey yapmamak, oyun oynamamak, kitap okumamak vb.hiç de kıymetli değil çocuklarımızın duygusal gelişimi için. işte kaliteli zaman diye kastedilen şey aslında bu; birlikte bir şeyler yapmak.. oyun oynamak, kitap okumak ilk akla gelenler tabi ama kaliteli zaman kapsamına aslında beraber yemek yemek de giriyor, banyo yapmak da.. yani aslında yapılan aktivitenin birlikte, etkileşim içerisinde olması kıymetli..