Bence emzirmenin en zor yanı göğüs ucu yaralarına dayanıp emzirmeye devam edebilmek. Yaraların iyileşmesi için gerekli süreyi sağlayan mucizevi buluş göğüs ucu koruyucuları olmasa emzirmeye nasıl devam ederdim bilmiyorum.
http://a-happy-but-rookie-mom.blogspot.com/2013/07/aglatan-gogus-ucu-yaralar-ve-caresi.html
lohusalığımın tek kabusu ( beni çok üzen kayınvalidem + eşim hariç tabi)
erken yapılan sezaryen sebebiyle ilk 5 gün süt gelmedi, yavruşko mama içti mecbur ve ben kahroldum. kendimi eksik yarım aciz hissettim. beş gün sonra süt geldi bu sefer de oğlum memeyi tutamadı bir türlü başladık pompaya.. her saat pompa her saat pompa artık resmen pompayla bitişik yasayan ve kendişni yiyip bitiren bir lohusaydım artık. eve gelen hemşireler gidilen doktorlar hepsi mememi ogluma tutturabilirken ve ben onların yanında becerirken onlar gidince asla memeyi alamayan bir küçük adam.
neler hissettiğimi neler yaşadığımı asla kelimelerle ifade edemem. tek düşüncem tek yaşama sebebim emzirebilmek olmuştu, hiç sütüm gelmese belki bu denli travma yaşamazdım ama süt dolu ve emziremiyorum:(
başımda amaaan boşver emmiyo işte bir ay oldu emse emerdi bırak ugrasma artık biberona alıştı asla tutmaz diyen kötü kalpler onlar öyle söyledikçe için için kendini yiyen bir yeni anne ben!!
ve iyiki var dediğim bebeğimle ilgili her sorumda (ilkgünlerde ) bile cocuk doktoruma ulaşamayıp kendisini aradığım canım doktorum Aykan Özçelik’e gittim oğlum “35 yazıyla otuzbeş”günlükken. ameliyat sonrası rutin kontrol ama tabi herzamanki gibi benim için bir terapi. yaşadığım tüm üzüntüleri hayal kırkıklıklarımı anlattım ve o her zamanki gibi beni rahatlattı. ve en önemlisi emzirebilirsin hiç dert etme oglun cok yakısıklı cok saglıklı neden emmesin sen rahat ol emmezse de emmez sen pompa yaparsın bi süre sonra bu sıklıkta emmeyecek zaten ama sen her seferinde kafan rahat olarak ver memeni agzına almazsa üzülme ver biberonu dedi. ben yanımda biberon getirmiştim ya acıkırsa diye , lütfen dedi şimdi acıkınca verme biberonu , emecek bak ver memeni dedi.
ve eve dönüyoruz arabadayız oğlum uyandı aglamaya basladı annem hemen biberonu cıkardı hazırlıyor o sırada ben emziricem anne bi dakika dedim verdim mememi ve MUCİZEEEEE tam 35 gün sonra oglum mememe yapıştı resmen 6 ay hiç durmadan sürekli emzirdim, şimdi işe döndüm günde 3 kez pompa aksam dan sabaha kadar emzirme, her fırsatta!!! şimdi de asla biberon almıyor artık :DD
dünyadaki en güzel duygu isteyen her kadın yaşayabilir umarım , emzirmek anne ve evlad arasındaki kimsenin dahl olamayacağı anlatılamaz bir paylaşım. emziremeyen vazgeçmesin o küçük bebeler bir gün 35 gün sonra olsa bile o memeyi alıcaktır!!!
Cok guzel bir duygu ama desteklenirken sartlari buna imkan vermeyenleri biraz kirip uzuyormusuz gibi geliyor donem donem
bebek sahibi olmadan önce bu kadar zor olabileceğini tahmin etmiyor insan. göğüs ucu yaraları, sütün yetmemesi, mastit, süt sağmak ve daha neler neler.
hiç sorun yaşamadan bebeği memeye koyar koymaz, hiç acısız emzirebilenler de var, ne mutlu onlara… ama çok fazla da sorunlu durum var. kendim gördüğümden beri her hamileye bu olasılıklardan bahsediyorum çünkü hazır olunmayan bir sorunla karşılaşmak çok daha zor.
sosyal ortamlarda emizrmek hala pek de kabul gören bir şey değil maalesef. tabii annenin de ev dışında kendini rahatsız hissetmesi çok doğal. ama emzirme önlüğü sayesinde heryerde rahatlıkla emzirmek mümkün.
en zevklı iş bencede.keşke devamlı emzırsem.8 ay emzırdım en sonunda sut bıttı 🙂 yaglı ve ılk sene fıskıran sutte cocuk bazen boguluyordu 🙂
(bkz : ikizleri emzirme)
sağarak anne sütü veren annler için daha çok süt üretimi sağlayan yöntem; power pump
şu hayatta en zevk alarak yaptığım iş. her seferinde doymuyor sanıyorum ama doyuyormuş 🙂
süt miktarınızı artırmak için güçlü bir pompa ile denenmesi gereken yöntem için (bkz : power pump)
21 ay büyük oğlumla,21 ay kçükoğlumla olmak üzere; çocuklarımla gözgöze başbaşa,mutlulukla geçirdiğim 42 ay 🙂
Su an yapmakta oldugum sey
ne inek sütü ne keçi sütü ne de biberon maması, hiç birşey anne sütünün yerini asla dolduramaz!
her canlının sütü önce kendisine faydalıdır!
ve toplumumuzda bilinenin aksine neredeyse her annenin sütü doğumdan sonra gelir (gelmelidir) ve her annenin sütü kendi bebeğine yeter. elbette fizyolojik olarak sütü gelemeyen, emziremeyen anneler vardır ama bu oran sanıldığının aksine çok azdır. sütüm gelmedi, anne sütü ile bebeğimi besleyemedim diyen anneler maalesef ya doğru pozisyon ile emzirememişler ya da “aç bu çocuk” tahriklerine kapılıp bebelerine hemencicik biberon maması verip bebeklerinin emme güdüsünü düşürmüşlerdir. halbuki ememese de ilk günler, hatta ilk 1 hafta sabırlı ve inatçı olup, bebeği neredeyse 24 saat memede tutup, memelerin bolca uyarılmasını sağlayıp, bebeği de anne memesindeki huzur içinde emzirmeye bol bol teşvik ederseniz çok ama çok büyük bir ihtiamlle emzirme işini kotarmış olacaksınız.
çok zor ama çok zor, lohusa kafası ile bunu yapabilmek ama inanın anne sütü öyle bir mucize ki, herşeye değer!
son bir söz: her ne sebeple olursa olsun emziremeyen ve bebeklerine biberon maması veren anneler, siz bebeğinize kötü bir şey vermiyorsunuz, bunu da hiç aklınızdan çıkarmayın, boşu boşuna bebeğinizin en güzel zamanlarını bunları düşünüp üzülerek geçirmeyin derim.. emzirmek ya da emzirmemek anneliğin sadece minicik bir parçası aslında..
önceden bu kadar keyif alacağımı hayatta tahmin edemezdim emzirmekten.
bizim küçük sıpa memeye önce 3 aylıkken ve 6 ay sonra şimdi burun kıvırınca içim acıyor resmen :/
(bkz : anne sütü)
süt artırıcı her şeyi deniyorum ve stres yapmamaya, rahat olmaya çalışıyorum. bu sayede sorunsuz ilerleyen sürecimiz.
zorluklarından, ve anneye hissettirdiği yetersizlik duygusundan kimsenin bahsetmediği şey.
kastettiğim zorluk süt yetmemesi veya doğumdan sonra süt gelmemesi değil.. süt yetse de, hemen süt gelse de kolaylaşmıyor bu meret.
bebeğin memeyi tutup kavraması, efektif emmesi de gerek emzirmenin mutluluğa dönüşmesi için.
birçok bebek memeyi tutamıyor bir süre…
benim bebeğim de tutamıyor memeyi. eşimin evde olmadığı her emzirmede hüngür hüngür ağlıyorum, çünkü bebeğe memeyi tutturana kadar bebek de yarım saat 40 dakika ağlıyor. tutuyor bırakıyor, itiyor, çekiyor, elleriyle itiyor, yine çekip tutuyor, yine bırakıyor, bunlar sırasında çığlık çığlığa ağlıyor… en sonunda tutabildiğinde ise 15 dakikadan fazla ememeden yorgun düşüp uyuyakalıyor…
nereye varacağız bilmiyorum. nasıl öğrenecek, ben neyi yanlış yapıyorum bilmiyorum. şimdi bunu yazarken bile ağlıyorum. el kadar bebe, her emzirme vakti etinden et koparılıyormuş gibi ağlamasına sebep oluyorum… 🙁