takribi 10. haftadan itibaren bebeğin kapl atışlarını duymaya yarayan alet.
ev tipi olanları da var
(BF-500, angelsounds, sonicaid vs gibi..)
fakat kalp atışlarını ilk seferde bulamayınca insan paniğe kapılıyor epey. ben 3 sefer denedim, 10-15’er dakika arayarak. Sadece bir kez isabet ettirip duyabildim yavruyu.
13. hafta içindeyim şu an, bebe epey aşağıda doğal olarak. pubik kemiğin hemen arkasında. ulaşmak ve kalp atışını yakalamak bayağı zor. bulamayınca delirilmeyesice. sakın.
ekle: ha bi de derler ki, biraz sıkışmış olun önceden. yani çiş torbanızdolu olsun ki, bebeği biraz yukarı itsin. o zaman duymak kolaylaşır. ben denedim oldu. ama bi daha olur mu bilmem. çok karışık işler bunlar yahu.
paniğe yatkın ana adaylarına hiç yarayışlı olmayan hede.
ben hayatta gördüğüm en evhamlı ve panik kadın olarak, dün tüm gün bebeyi bulamayınca delirdim.
ama bilmek lazımmış ki;
-bu bebe denen canlı ordan oraya hoppidi zippidi hareket ettiği için, zaten asıl şans olan bulabilmekmiş kalp atışını.
-plasentanın arkasına saklandığında, sadece plasentada kendi nabız atışımızı duyabiliyormuşuz, bu da bebeği aradığımız noktada neden 70-80lik atışlara denk geldiğimizin açıklamasıymış.
-bu ev doppleri, azıcık şarjı azaldığında hassasiyetini acayip kaybedebiliyormuş ve bebeğin taa içerilerdeki kalp atışını bulup da bize duyuramayabiliyormuş.
-bazı ibiş bebeler, ancak akşam babayı duyunca ortaya çıkabiliyorlarmış!!! (benimki gibi) artık sesin titreşimini mi tanıyolar (çünkü sesleri henüz duymadıklarını biliyorum 14. haftada).. yoksa babanın enerjisinden, veya bizim kocayı gördüğümüzdeki serotonin yükselişinden mi anlıyorlar ne bileyim…
-bu haftalarda bebe henüz çoook aşağıda olduğu için, duymak için pubik kemiğin üstünü çürütecek kadar bastırmak gerekebiliyomuş. mosmor oldum valla.