Son İçerikler
- alışveriş merkezleri
- Block buddies
- domuz gribi
- çocuk kitapları
- Kısa Çoraplı Zürafa
- karı koca diyalogları
- Bilgili baba
- kindyroo
- Anneliğe Mola
- babalarla derdi olanlar
- öksürük savar
- Mutlu kaktüs anaokulu
- okul öncesi eğitim
- Taş Masalları
- değnek adam
- nurturia
- az lakırtı bol iletişim
- şurup içirmek
- Mamatoyz
- rayka kumru
- bübchen pişik kremi
- hamilelikte okunması tavsiye edilen kitaplar
- tuniko.com
- cesur adımlar
- babalarvekizlari
- Enbaba
- Ayı kim çaldı
- ergo baby
- mati boom
- kutu oyunları
- glutensiz ürünler atölyesi
- micao
- Macca balık
- çocuk dostu restoranlar
- ödev olmalı mı olmamalı mı yoksa hiç …
- bursluluk sınavları
- terapötik iletişim
- mentalup
- mekan
- mutfak sanatları akademisi
/
1
Hayatımın en güzel keşfi. Mandala boyamaktan sonra ellerimle bir şeyler üretmeyi daha çok sevdim. Çünkü beyaz yakamızla zihnimizi kullanarak tıkır tıkır bilgisayar başında günü kurtarırken eve döndüğümüzde elimizde tutabileceğimiz hiçbir şey olmuyor. Ben bunun eksikliğini ilk hissetmeye başladığımda deriko bana mandalayı boyamayı buldurdu. Derken yetmedi daha kalıcı daha bir amacı olan bir işe yönelmek istedim ve tesadüfen kaneviçe işlemeyi heves ettim.
Annem ve beni tanıyan herkes çok çabuk pes edeceğimi (evet o iğneler kumaşın deliklerinden başka sıklıkla elime, parmaklarıma ve kaybolarak denk gelen yerlerime battı) ve sıkılacağımı düşündüler. Bense annelerimiz ve önce jenerasyonun dünyayı yakmamasının tek sebebi olarak bu elişlerini görüyorum. Böyle sakinleştiren, güzel bir şeye emek verdiğini gördükçe mıtlu eden ve hediye edildiğinde o mutluluğu daha da büyüten bir şey yok. Yani vardır da benim dünyam küçük.
Yaklaşık iki sene olacak başlayalı ve zamanı geldiğinde benim için bir yan geçim kaynağına dönüşecek. Şimdilik sabaha kadar oturup konuşabileceğim bir hobim.