lohusalık

Bazı annelerin yaşadığı lohusa hikayeleri, diğer lohusaların kendilerini yalnız hissetmemesi için şurada toplanmış: http://lohusahikayeleri.blogspot.com/

duyguların, normalin 750bin katı yoğunlukta yaşandığı zaman dilimi.

bunu yaşayan kadının üzerine varmayın, sınırlarını zorlamayın, zorla bişeyler yaptırmayın. yazıktır günahtır..

bi de sezeryan filan vaziyetleri varsa, üzerine mastitler ateşler boklar püsürler eklenmişse, sahiden yazıktır dokunmayın.

“lohusanın mezarı 40 gün açık durur” demiş eskiler. çok ürkütücü bi laf ama insanın bu dönemde kendine dikkat etmesini, etrafındakilerin de bi zahmet azıcık anlayışlı sabırlı davranmalarını hatırlatan bi laftır bence…

21 gündür içinde olduğum durum. hala uykusuzum ve bir an olsun içimden gelerek gülemiyorum. bu işi kotarabileceğimi hiç sanmıyorum.

hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.

normalde 40 gün sürer sürmesine de, benim ilk 2-3 haftası ağlayarak geçmişti.. ne duygusaldım.. eşime bakıp ağlıyordum, kızıma bakıp ağlıyordum…

herkesin kisa zamanda sorunsuz atlattigi benimse 9ay suren stresli donem

http://lohusahikayeleri.blogspot.com/

Kaynana ve görümce -görmeyeyim ömrümce- istilası yüzünden ilk haftası kabus gibi gecen dönemim. Sonrası pamuk sekerler gibi ohh dünya varmış diye düşünmüştüm.

bu dönemde eve misafir gelmesi yasaklanmalı… Zaten dünyan şaşmış, uykusuz, aç, yorgun bir durumdayken (iyi niyetlide olsa) bebek görmeye gelen misafirler çekilmiyor be sözlük….

her ne kadar 9 ay boyunca kendimizi hazırlıyor olsak da pattadanak hayatımıza giren bir varlığa alışma sürecidir. ben pembe rengi seviyor oluşum sayesinde çok zorlanmadığımı düşünüyorum.

ya da durumu çok ciddiye almayışım sayesinde…

kimi annenin kolaylıkla atlattığı, kimi anneninse sendromlardan sendrom beğendiği doğum sonrası ilk dönem.

ben 1 ay boyunca aynı geceliği hiç çıkarmamış ve hiç uyumamıştım.