pekmez

(bkz : keçiboynuzu özü)

herkes kola içerken ben de diye tutturan kızımın sulandırılmış halini içtiği şey. Bide babanın bardağını göstererek baba! kendi bardağını göstererek neh-neee!(defne) diyor güya aynısını içtiğini sanarak gururlanıyor akıllı bıdık 🙂

kecıboynuzu olanından vazgecmıyorum mecburen kullanıyorum.akdenız anemısı oldugu ıcın kan yapıyor cok guzel.bulamazsam dut pekmezı kullanıyorum.

en çok kan yapanın keçiboynuzu pekmezi olduğunu biliyorum. bu bilgiyi ne zaman nerden edindim bilmiyorum ama tadını da sevdiğimiz için kullanıyoruz.

kızımın tadından hoşlandığı tek pekmez çeşidi keçiboynuzu pekmezi.

(bkz : dut pekmezi)

demir kaynağı..pekmez candır. her türlüsü faydalıdır.

karadut pekmezi de makbuldür,üstelik ağız yaralarına da (aft)lara bire birdir.

organik olursa tadından yenmez

ben zaten çok severdim şimdi oğlumun mamasına da katıyorum. o da seviyor.

bebeğim için önemli gıdalardan biri; meyve ile birlikte severek yediği besin. anneannemiz yapar, biz yeriz:)

bebeğim olmadan önce tahin-pekmez’den başka bir anlamı olmayan pekmez, kızım 6 aylık olduğundan beri çok önemli bir yer aldı evimizde. önceleri sadece sabah kahvaltı bulamacına eklerken, özellikle 2 yaşa kadar şeker ile tanışmasını istemediğim kızım için pekmezli kek, pekmezli kurabiye, ezilmiş ceviz ile pekmez topları yapıyorum evde..

%100 doğalını bulmak lazım, market ürünü kullanmamayı tercih ediyorum, ipek hanımın çiftliğinden alıyorum..