pembe

Kız çocuk sahibi olduktan sonra gözüme şirin görünmeye başlayan renk. Çocuk sevince sen de seviyorsun.

kızımın kreşteki arkadaşları yüzünden en sevdiği renk sandığı renk bu. evdeyken tatildeyken aklına bile gelmezken kreş günlerinde gizli bir anlaşma yapmışçasına sadece “pempe”!

bu da geçer umarım…

bu yaşıma geldim hala kıyafet ve eşyalarımda severek kullandığım renk. elbette her şeyim pembiş pembiş pamuk şekeri değil fakat pembe beni sakinleştiren renklerin başında geliyor.

artık tahammül edemediğim renk.

oldum olası (çocukken bile) sevmem bu rengi… ama şimdi kız çocuk annesi olmak üzereyken, alışveriş yapacağım yerlerde satıcıların ilk sorduğu sorunun “bebeğiniz kız mı erkek mi olacak?” olmasından iyice illallah getirmiş durumdayım.

cevap olarak “ne alaka?” veya “niye sordunuz?” demek istiyorum!

çünkü “kız” deyince beni pembe bir boya bombasının patladığı “kız bebek reyonu”na yönlendiriyorlar, ve ben kusmamak için kendimi zor tutuyorum! her şey pembe! bi şey beğeniyorsun, pembe ve maviden başka rengi yok! kardeşim beyaza, yeşile, sarıya ne oldu?

bu tip mağazalara bi kez daha girersem, çocuğuma tek bir pembe çorap bile alırsam taşlasınlar.

bütün strereotiplerden nefret ediyorum.