Birçok annenin ya da büyükannenin muzdarip olduğu sorundur. Halbuki çocukların böyle bir sorunu yoktur. Onlar acıkmadıkça ağızlarına tıkılan yiyeceklerden rahatsızdırlar hepsi bu.
Çok kısa sayılabilecek bir süre pedagog asistanlığı yapmıştım ve danışan ailelerin büyük bir kısmı bu sorun(?) ile geliyordu. Ortak noktaları ise bildiğimiz abur cubur alışkanlığı düzensiz yemek saatleri ve arkalarından ağlayan son kaşıklardı. Çikolata dışında katı yiyecek yemeyen sadece sıvı ile beslenen 3,5 yaşındaki çocuğu gözümle gördüm ama elden ne gelir?
Ben uzman değilim, eğitimimi de yurtdışında tamamlayacağım. Sadece gözlemlediğim biz bu konudaki sorumluluğumuzu biraz yanlış yorumlamış olabiliriz. Nitekim ebeveyn olarak o çocuğu 30 yaşına kadar beslemek zorunda kalmak istemiyorsak (hıhım işten eve geldiğinde “ne pişirdin” diye soran o beslenmeye muhtaç olan işte) ona acıkmayı ve acıktığında karnını nasıl doyurabileceğini öğretmeliyiz. Kuşlar bile evvelde ağzına solucan tuktığı yavrusunu zaman sonra daldan itekliyor.
Ya da bilmiyorum elbette istisnalar vardır ama asla yemek yemeyen çocuk da bir gün boyunca sahiden asla yememişse akşam o yemek masasından ne seslerin geldiğini merak edecektir 🙂
Konuyla ilgili guzel bir yazi: http://www.terapipsikiyatri.com/bizim-cocuk-neden-yemek-yemiyor/